କଶିଶ ର କାହାଣୀ

କ ଶିଶକୁ ନେଇ ସମସ୍ତେ ଚିନ୍ତାରେ ଥିଲେ ! ମୂଣ୍ଡ ଚେକି ବାଟ ଚାଲିପାରୁ ନ ଥିଲେ ! ଗାଁଲୋକମାନେ କ ଶିଶକୁ ଦେଖିଲେ ବାଟ ଭାଙ୍ଗି  ଚାରିପାରୁ  ନ ଥିଲେ ! ସମସ୍ତେ କହୁ ଥିଲେ’ କଶିଶ ପାଇଁ ଗାଁର ପିଲାମାନେ ଖରାପ ହୋଇଗଲେ ! କଶିଶ ହିଁ ପିଲୀମାନକୁ ଅବାଟକୁ ନେ ଇଗଲା! ସେମାନେ କ ଶିଶର ବାପ ନସରତ୍ ଖାଁକୁ କହିଥିଲେ : ନସରତ୍ ତ୍ମିଆଁ! ତୋ ଝିଅକୁ ସମ୍ଭାଳୀ ସେ ତୋ ନାଁ ପକଉଛି! ତତେ କ’ଣ ଭଲ ଲାଗୁଛି!

ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି କସରତ୍ ଖାଁର ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ ହୋଇ ଯାତ୍ତଥିଲା! ଲଜ୍ୟା ରେ ସେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ବାଟ ଚାରିପାରୁ ନ ଥ୍ରୀ! ସେ ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦୁଥିଲେ ଆଉ ଆଲାକୁ କହ୍ନଥିଲେ  କାହାରିକୁ ବି ଏଭଳି ଝିଅ ଦିଅନି! ଭାଇ ଅରତମାସ୍ କ୍ରୋଧରେ ଅଜ୍ଞାନ ହୋଇ ଦଶିଶକୁ ମାଡ଼ ମାରୁ ଥିଲା !ତାକୁ ଭଲ ବାଟକୁ ଫେରେଇ ଆଣିବାକୁଚେଷ୍ଟ! କଚ୍ଛୁଥିଲା ! କଶିଶର ମା’ କଶିଶକୁ ଢେର ବୁ ଝଭଥିଲେ ! ଟୁ ଅବାଟକୁଯାଆନା ! ଆମକୁ ନିନ୍ଦା ହଉଛି ! ଲୋକେଆମକୁ ଛି ଛାକର  କଗୁଛଢି! ହେଲେ ଦଶିଶ କାହାରି କଥା  ଶୁଣୁନ ଥିଲା  ! ଓଲଟି ସେ କହୁ ଥିଲା: ଆମ୍ମୀ ! ମୋତେ ବୁ ଝେଇଲେମୁଁ ତ ବୁ ଝିଯାଭଛି! ହେଲେ ସେ! ଦେହ ସେକଥା ବୁ ଝୁନି! ମେ! ଦେହ ଭିତରେ ଏତେ ପରିମାଣରେ ଉରେନୋ ରହିଛି ଯେ ତାକୁଶାନ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁକାହୀକୁ ନା କାହାକୁମୋ ପାଖକୁ ଡାକୁଛି! ମୋତେ ବେଶିଦିନ ଜଣକ ସହିତ ‘ୟାରୀ’ ହବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି! ମୁଁ ବୋର ହୋଇଯାଉଛି! ଝିଅଠୁ ଏମିଟି  ନିର୍ଜଳ ଉତ୍ତର ଶୁଣି ଚୁପ ହୋଇଯାତ୍ତଥିଲେ କଶିଶର ମା’

  ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ରତଲୀମ୍ ଜିଲା ଅନ୍ତର୍ଗତଏକ ସ୍ଥାନର ନାଁ ଚ୍ଚଓରା ହନୁମାନ ଗଳି! ନିଜର ପରିବାର ସହ ସେଇଠି ରହନ୍ତି  ନ ସରତ୍ ଖାଁ! ପତ୍ନୀକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ପୁଅ ଅଲତ ମୋସ୍ ଓରଫ ଆଃ ଶୂ ଏବଂ ଝିଅ କଶିଶ କଶିଶ ପିଲାବେଳୁ ଦେଖ୍ବାକୁ ସୁନ୍ଦରୀ ! ତ!’ ଆଖ୍ରେ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ  ଆକର୍ଷଣ ଥିଲା ! ତାଳୁ ଯିଏଥରେ ଦେଖୁଥିଲା ଆଖି ଫେରେଇ ପାରୁନ ଥିଲାସେମିତି ଗୋଟେ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଦେହ ପାଇଥିଲାସେ! ତାକୁ ଆଠ/ବଶ ବର୍ଷ ହେବ! ବେଳକୁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଆଖି ତା’ ଆଡେ  ଆକଷିତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା! ପୁଅପିଲାମାନେ ତା’ ଆଖପାଖରେ ଘୂରି ଭୁଲିବା  ଦେଖାଗଲା! ସମସ୍ତେ ତା’ ସହ କଥା  ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥ୍ରେ! ଏମିତି କି କେହି କେହି ତା’ଦେହକୁ ଟିକିଏ ଛୁ ଇଁ ଦେବାର ପ୍ରୟାସ କରୁ ଥିଲେ! ପୁଅମାନଙ୍କର ଏଭଳି ଚ୍ଚାରନାମା କଶିଶକୁ ବି  ବେଶ୍  ସଚେତନ ବରିଦେଇଥିଲା! ସେ ଅନୁଭବ କରିଥିଲାଯେ, ତା’ ଭିତରେ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ଅଛି! ନ ଦେରେ ପୁଅପିଲା ପୁଡ଼ା ତାକୁ ଏମିତି ଡାଆଣାଙ୍କ ପରି ଅନାନ୍ତେ କାହିଁକି? କଶିଶ ଯେତେବେଳେ ଏପରି ଭାବିଲା

ସେତେବେଳେ ସେ ନିଯାକୁ ଭଲ କରି ପରୀକ୍ଷା କଲା !ଆଉ ପାଇଲା ଯେ, ସତରେ ସେ ଦେଖ୍ବାକୁସୁନ୍ଦରୀ ତା’ର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଦେହ ଭାରି ଆଟ୍ରା କ ଟିଭ !

କଶିଶ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଡ଼ ଦେଭଥିଲା! ଆଉପୁଅପିଲାଙ୍କ ଆଖିର ଚାହାଣି  ଚାହାଣି ତାକୁ ଅଧିକ ରୁ  ଅଧିକ ମା6ଚ୍ୟାର୍ କରୁଥିଲା! ତା’ ଭିତରେ ଚି ତ୍ତଭେଜନା ଆସୂଥିଲା  ! ସେ ଜାଣୁଥିଲା, ପୁଅଗୁଡ଼ା ତା’ ପାଖ !ପାଖି ହୋଇଗଲେ ଆଉ ଥୟ ଧରି ରହିପାru ନାଦାନ୍ତି ! ଥରକୁଥର ତା’ ଦେହକୁ ଅନଉଛନ୍ତି  ଆଉ ଯେମିତି ତାଜୁ ଚ୍ଚାବୁ ଡି ଧରିବେ ସେମିତି ହବ ଭାବ  ଦ୍ଦେଖତ୍ତଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ସେପ୍ରକାର ଅଙ୍ଗ ଭଙ୍ଗୀ  ଆଉ ଚାହାଣି ଦ୍ଦେଖ୍ କଶିଶର ବି ଇଚ୍ଛା ହେଉ ଥିଲା କେହି ଆସି ତାକୁ ସତକୁସତ ଜାବୁଡ଼ି ଧରନ୍ତୀକି! ତା’ ଦେହ ସହ ଖେଲ  ଖେଳନ୍ତା କି

’ ସେମିଟି ଦିନେ ଏକ ସୁଯୋଗ ଆସି ପହମ୍ପ୍ରଗଲା କଶିଶ ଭାଗ୍ୟ ରେ! ତାହା ଥିଲା ତା’ ଜୀବନରପ୍ରଥମଦିନ, ଯେଉଁଦିନ କେହି ଜଣେ ପୁଅ ଆସି ତା’ ଦେହକୁ ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଛୁ ଇଁଥିଲା! ସେ ଥିଲାତାଙ୍କ ପଡ଼ୋଶୀ ଘରର ଜଣେ ଭାଇ  ତା’ଠୁ ବଷେଢ଼ି କି ଦୁଇବର୍ଷ ବଡ଼ୀ ସେ ଏକୁଟିଆ ଥିବା  ବେଳେ ପିଲାଟି ଆସି ତାକୁ ପଛପଟୁ ଭିଡି  ଧରିଲା! ବ୍ଦଶିଶ ପ୍ରଥମେ ଚମକି ପଡ଼ିଥିଲେ  ବି ନିଯାକୁ  ଦୁ ରେଇ ଦେ ଇ ନ ଥିଲା ! ଓରଟି ତାକୁ ତାହା ଭଲ ଲାପିଥିଲା! ପିଲାଟି ସେତେବେଳ ତା’ ବେକମୂଳକୁ କିସ୍ କଲା ତାକୁ  ଆ ହୁ ରି ଭଲ  ଲାଗିଲା! ପିଲାଟି ତା’ ସହ ଯେତେଯେତେ ହରକତ କଜ୍ଜୁଥିଲା କଶିଶକୁ ସେଚେସେତେ ଆନନ୍ଦମିନୃଥିଲା! ସେ ଗୋଟେଗୋଟେ ନୂଆ ଅନୁଭବ ସାଉଁଟିବାରେ  ଲାଘୁଥିଲା! ତା’ ଭିତରେ ଏକ ପ୍ରଚଣ୍ଡ

‘ସେନ୍ ସୁଆଲ ୱେବ ’ସୃଷ୍ଟି ହେଊଥିଲା ! ସେ ଯାହା ପାଉଥିଲା ତାକୁ ଆହୁରି ପାଇବାକୁଇଚ୍ଛା  କରୁଥିଲା

ସେମାନେ ଦୁଇଜଣ  ଯାକ ଥିଲେ ଟିନ ଏ ଯର ! ପୁଅଚି ଚ୍ଚାଣିଥିଲା ସେ ଯାହା କରୁଛି ତାହା ଭୁଲ  ହୁଏତ ଆଉଟୀକେ   ପରେ କଶିଶ ଚିଲାଳେଇବ ! ସମସ୍ତକୁ କହିଦେବା ! ତେଣୁ ‘ଯେତିକି ହେଲା ସେତିଜି’ ବୋଲି ଭାବି ଦୌଡ଼ି  ପଳଉଥିଲା  ! ହେଲେ କଶିଶ ତା’ ହାତକୁଟାଣି ଧରିଲା ! କଦିଲା- ‘ତୁତ ଭାରି ଭଇପିଲା ! ତୁ ଢୋ ମନକୁଶାନ୍ତ କରିଦ୍ଦେଲୁ! ଆଉ ମୋ କଥା ଉଠିବାବେଳକୁ ତୁ ଚାଲି ଯାଉଛୁ  ଆଉ କିଛି ସମୟ ରହନା! ଖୁବ୍ ମଜା ଲାଗୁଛି!’ ପିଲାଟିକୁ ସାହସ ମିଳିଗଲା ! ତ ସେ କଶିଶକୁ ଅଧିକ ରୁ  ଅଧିକ  ମଚ୍ଚା ଦେବାରେ ଲାଗି  ପଡ଼ିଲା!

କିଶୋର ଅବସ୍ଥାରେ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ଥାଏ! ଗୋଟେ ନୂଆଜିନିଷ  ପାଇଗଲେ ତାଦୂଅନ୍ୟ ଆଗରେ ଦେଖେଇ ବା କହି ନିଳକୁବଡ଼ ଦେଖେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ] ’ ପିଲାଟି ପାଇଁ କଶିଶ, କଶିଶର ଦେହ ଆଉ ସେଇ  ଦେହକୁ କିଛି  ସମୟ ପାଇଁ ପାଇବା କିଛି କମ୍ ବଡ କଥା ନ ଥିଲାତେଣୁସେ ଯାଇ ତା’ ସାଥୀମାନକୁକହି ଛାତିକୁ ଚୌଡା କଲା ! ଫଳରେ ତା’ର ସାଥୀମାନେ କଶିଶ ସହିତ କିଛିସମୟ ବିତେଏଇ ବା କୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଲେ! ଆଉ ଢଶିଶ ଚି ଚ୍ଚାହୀକୁ ନିରାଶ  କଲୀନାହିଁ! ସମସ୍ତକୁସୂବିଧା ଦେଖି ସୁଯୋଗ ଦେଲା

   ଏତେବେଳକୁ କଶିଶ ପେ ଗୋଟେ ନଷ୍ଟଚରିତ୍ରର ଝିଅ ସେକଥା ଚାରିଆଡ଼େ ରାଷ୍ଟ୍ର ହୋଇ ସାରିଥାଏ!ପ୍ରତୋଳ ରୋକ ସେମାନଙ୍କର ବଢ଼ିଲା ପୁଅମାନଙ୍କୁକଶିଶ ସହିତ ମିଶିବାକୁ ବାରଣ କରୁ ଥାନ୍ତି ! କଶିଶକୁ ତା’ର ବାପାଭାଇ ବାଡ଼ାବାଡି଼ କରି ବାଟକୁ ଆଣିବାର ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାନ୍ତି  ହେରେ କଶିଶ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ତା’ ପାଇଁ ଗୋଟେ ଗୋଟେ ! ‘ୟାରୀ’ ଯୋଗାଡ଼ କରି ବା  ରେଲାଗିଥାଏ! ସେ ସିନା ପୁଅମାନଙ୍କଠାଚୁ ସୁଖ ପାଇଥାଏ, ଦେଲେ ଡାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଖ ମିନୁନ ଥାଏ!ତାକୁଲାଗୁଥାଏ ଯେମିତି ଆହୁରି କିଛି  ତା’ର ପାରବାକୁଅଛି! ନ ହେଲେ କାହିଁକି ପୁଅପିଲାମାନେ ତା’ ଦେହସହିତ ଖେଳାଖେଳି କରି ପଳେଇ ଯିବା ପରେ ତା’ଭିତରର ଉତ୍ତେଜନା  ଅଧିକ ରୁ ଅଧିକ  ତୀବ୍ରତର ହେଉଛି ସିନା ଶାନ୍ତ ପଡ଼ିବବେ ନାଁ ଧରୁନି!

ଦିନେ  ଆସିଲା ଗୋଟେ ସୁଯୋଗ! ତା’ଠୁବୟସରେ ଯଥେଷ୍ଟ ବଡ଼ ଜଣେ ପିଲା ତାକୁ ଏକ ଘରକୁ ନେଇଗଲା ! ! ସେହି ଘରେ କେହିନଥିଲେ ସଠାରେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ପଲଙ୍କ ପଡି଼ଥିଲା’ ଯ୍ୟାନ୍ ଘୂଗୁଥିଲା! ଲାଇଟ୍ ଜଳୁଥିଲା  ସେଇଠି ସେର ପିଲାଟି କଶିଶସହିତ ଯାହାଲୋ କଶିଶକୁ ସବୁକିଛି ନୂଆ  ଲାଗିଲା! ବାସ୍ତବରେ ତା’ ଦେହରେ କାହିଁକି ଉତ୍ତେଜନା କମିବାପରିବଭୈ ବଢ଼ୁ ଥିଲା  - ଏହାର ତତ୍ୱ  ଖୋଜି ପାରଲା ବ୍ଦଶିଶୀ ଆଉ ସେଇଦିନ ସେ ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଜାଣିଲା  ଯେ, ଦେହ ର ନିଅଁ! ବି ଲିଭେ; ଯଦିଓ ତାହା ପୁଣିଥରେ ଲାଗେ ! କାରଣ ସେଦିନ ସେଇ  ବଡ଼ପିଲାଚି କଶିଶର ଦେହର ନିଅଁ!କୁ  ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଲିଭେଇ ପାରିଥିଲା

ଏଥର କଶିଶଆଉ  ଦେହରେ ନିଅଁ’ ଲଗେଇବାକୁ ଚାହିଁଲା ନାହିଁ ! ଓଲଟି ଯିଏ ଆସିଲା ଡାକୁକ ହିଲା’ ମୋ ସହିତ ଯାହ! କରିବା କଥା କର, ମନା ନାହିଁ! ହେଲେମୋ ଦେହର ନିଅଁ! ରିଭାଅ! ପିଲାମାନେ ଚି ଏଭଳି  ଗୋଟେ ଝିଅକୁ ପାଇଁ ସ୍ଵର୍ଗରେ ବିଚରଣ କରିବା ପରି ଅନୁଭବ କରୁ ଥିଲେ ! କଶିର ନିକଟରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ ଲାଗୁଥିଲା ! ହେଲେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଵଶିରର ବଦ୍ନାମ ବଜ୍ଜୁଥିଲା

  ସମସ୍ତେ ଆସି ନସରତ୍ କୁ  ମନ ଇଚ୍ଛା ଗାଳି କରୁ ଥିଲେ  ! ଝିଅକୁ ବାହାକରେର ଦିଅ ବୋଲି କ ହୁ ଥିଲେ! ନସରତୟ୍ ଚି ସେଇଆ ଚାହୁଁଥିଲା ! ହେରେ ସୌଭାଗ୍ୟକୁ ନସରତ୍ କୁ  ସେଥ୍ପାଇଁକଷ୍ଟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଲାନାହିଁ! କଶିଶ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଅଲି  ହୁ ସେନ୍ ନାମକ ଜଣେ ଯୁବକନ୍ଧୁ ବାନ୍ଦା ହୋଇଗଲା! ଏଥ୍ରେ କେବଳ ନସରତ ର ପରିବାର ନୁହଜି; ସେ ଆଖପାଖ ଅଞ୍ଚଳର ଲୋକମାନେ ଚି ଶାନ୍ତି ରେ ନିଃଶ୍ବାସ ମାରିଲେ! ଯେମିତି ସେମାନକ ରପରୁ ଏକ କାଲ ଗ୍ରହରଛାୟା ଅପସରି ଯାଇଛି! ହେଲେ  କିଛିଦିନପରେ ପୁଣିଥରେ କଶିଶ ଫେରିଆସିଲା ଗାଁକୁ! କାରଣ ଅଲି  ହୁ ସେନ୍ କୃ ଏକ ହତ୍ୟା ଅପରାଧରେ ପୋଲିସ ଗିରଫ କରି ତେଲକୁ ପଠେରଦେଲୀ!

     ବାପଘରକୁ ଆସି କିଛିଦିନ ଚୁପ ଚାପି  ରହିଲା କଶିଶ! ସମସ୍ତେ  ଭାବିଲେ, ଯା’ହେର ବିଗିଡି ଯାରଥିବା  ଝିଅଟା ବାହୀହେଲା  ପରେ ସୁଧୁରିଗଲା’ ହେଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭାବନାକୁ ଦିନଃକରଟାରେ ଭୁଲ  ପ୍ରମାଣିତ କରି କଶିଶ ପୁଣିଥରେ ନିଜ କାମରେ ଲାଗିପଡ଼ିଲ୍ୟା ଏଥର କଶିଶ ଭିତରର ସାହସ ଏତେ ବଢ଼ିଯାରଥିଲା ଯେ ଥରେ ଜଣେ ପିଲା  ସହିତ ସେ ଗୋପନ ପ୍ରଣୟରେ ମାତିଥିବା  ବେଳେ ତା’ ଜେଜେମା’ ତାକୁ ଆକଟକଲେ  ତ କଶିଶ ତାକୁ ମାଡ଼ ମାରି ପାଇଲା କରିଦେବାକୁ ବି ପଛେଇଲୀ ନାହିଁ! ଏହାକୁ ନେଇ ଘରେ ପାଟି ତୁଣ୍ଡ ହେରା! କଶିଶଆଉ ବାପଘରେ ରହିଲାନାହିଁ! ଶାଶୂଘରକୁ ପଦ୍ଦେଇଗଲୀ! ଶାଶୂଘରେ ସ୍ବାମୀ ନ ଥିଲେ! ସ୍ବାମୀ ଜେଲ ରେ! ତେଣୁ ସେଠାରେ ବି ନିଜ  ପାଇଁ ବେଶ୍  ‘ୟାରା’ ଯୋଗାଡ଼ କରୀ ନେଲା ! କଶିଶୀ ଶାଶୂଘରେ ବଦ୍ନାମ ବଣନିଅଁ! ପରି ଲେଲିହାନ ଶିଖା ତୋଳି ଜଳିବାରେ  ଲାଗିଲା! ସେ କାହା କଥାମାନୁ  ନ ଥିଲା! ଶାଶୁଘର ଲୋକେ ନେହୁରା ହୋଇ ନସରତ ତ୍କୁ କହୁଥିଲେ  ଆମକୁବୟାରେ! ତୁମ ଝିଅକୁ ନେରଯାଅ!

       ଏସବୁ ଶୁଣି ଶୁଣି ଅରତମାସ ଦିନେ ଗଲା ଚ୍ଚଶିଶକୁନେଇ ଆସିବା ପାଇଁ ! ଅରତମାସ ପହଁଚିଲା  ବେବକୁ କଶିଶ ଜଣେ ମ୍ପୁରୁଷ ବନ୍ଧୁ ସହିତ ଆପରିଚ୍ଚନଦ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଥାଏ! ଅରତମାସକୁ ଦେଖି ପୁରୁଷ ବନ୍ଧୁଟି ଲୁଗାପଟା ପିଢି ପଚେଇଯିବାକୁ ବାହାରେ ତ ତାକୁ ଟାଶିଧରିଲା କଶିଶ! କହିଲା: ଏଇଟା ମୋ ଦେହୀ ମୁଁ ଯାହାକୁ ଚାହିଁବି ତାକୁ ଦେବି! ମୋତେ କିଏ କାହିଁକି ବାଧାଦବ! ଏକଆରେ ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହୋଇଗଲା ଅରତମାସର, ସେ ତାକୁ ମାରି ନଈକୁ 6ଫାପାଡ଼ିଦେଲା  ମାରିବା ବେଦ୍ଦେ କହୁ ଥିଲା- ତୁ ମରିବା ଦରକାର! ତୁ ନ ମଲେ  ଆମେ କେହି ବଂଚି ପାରିରୁନି!